پت شاپ آنلاین الی | پت شاپ پرندگان – ارائه محصولات پرندگان زینتی
نویسنده: محمد رضا فصیحی سلام به همراهان همیشگی الی پت – دوستان در این مقاله بنا هست دررابطه با یکی از بیماری های بسیار سخت در کبوتران با شما صحبت کنیم .بیماری خوره در کبوتران یکی از بیماری هایی است که در صورت تشخیص به موقع وپیشگیری درست می تواند تبدیل به کابوسی برای پرورش دهندگان کبوتر باشد. باماهمراه باشید برای اینکه به بررسی علایم و درمان این بیماری پردازیم .
بیماری خوره در کبوترها چیست ؟
تریکوموناس ( خوره کبوتر ) ، یکی از شایع ترین بیمار های کبوتران است ، و تقریبا 80 درصد کبوتران با آن دست و پنجه نرم می کنند . ارگانیسم این بیماری مربوط به تک یاخته ای های میکروسکوپیک تاژک دار می باشد . این بیماری بیش تر در هوای گرم و یا در طول دوره گرما اتفاق می افتد.
کبوتران بزرگ تر حامل این بیماری ( تریکوموناد ) به صورت متغییر می باشند و شاید هیچ گونه علامتی نشان ندهند و در زمان ایجاد استرس ها (شامل بیماری ها، هجمه انگلی و یا باروری ) با تکثیر این تک یاخته ها ، بیماری خود را نشان می دهد .
این تک یاخته ها در دهان ، مری ، حاق و چینه دان زندگی می کند ، که ایجاد ضایعات نکروتیک می کنند و 80 – 90 درصد کبوترها به آن آلوده اند.
همچنین بيماری انگلی است كه با زخم های دايره ای شكل زرد رنگ ( دکمه ای ) در گلو و حلق كبوتر مشخص می گردد . نام انگل كبوتری آن تريكوموناس كوامبه است كه علاوه بر كبوتران ديگر ماكيان را نيز درگير می كند .
در كبوتران بالغ اين بيماری به صورت طبيعی وجود دارد ، ولی هيچ گونه زيانی به پرنده نمی رساند ولی درجوجه ها عفونت های شديد ايجاد می كند .این تریکوموناس برای جوجه کبوترها بیماری زاست . در آلودگی شدید مایع سبز رنگی که حاوی انگل است در دهان دیده می شود که سبب مرگ و میر می شود .
راه انتقال بیماری خوره کفتران
به اين بيماری ديفتريا نيز مي گويند و با علامت هايی چون جراحات پنيری زرد رنگ در دهان و حلق و چينه دان مشخص می گردد . جوجه كبوتر ها و كبوترهای جوان به اين بيماری بسيار حساس می باشند .
عامل بيماری انگلی با نام تريكوموناس گالينی ( Trichomonas Gallinae ) می باشد . و انتقال بيماری از راه دهان و توسط آب و غذای آلوده ، یا انتقال به صورت مستقیم از کبوتر به کبوتر دیگر است ، از مادر به جوجه پس از خروج از تخم ، برای طیور دیگر مثل بو قلمون و ماکیان شاید از راه آلودگی آب صورت گیرد .
و در موارد دیگر ممکن است به علت ورود انگل از كف لانه و از طريق ناف جوجه ها ، از دان خوری و آب خوری ، از طریق تماس پرنده سالم با ترشحات دهان و مدفوع پرنده بیمار ، این بیماری منتقل گردد .
معمولا كبوتر آلوده در هنگام تغذيه ی جوجه های خود ، از راه دهان بيماری را به آن ها منتقل می كند و به اين ترتيب چينه دان جوجه ها آلوده می شود و عامل بيماری به سرعت در آن محل تكثير شده و افزايش زياد جراحات بيماری سبب تلف شدن جوجه مي شود. بيش ترين ميزان مرگ و مير جوجه ها در سنين 10 تا 20 روزگی آن ها اتفاق می افتد .
انواع بیماری خوره در کفترها
نوع اول بیماری تریکومونیازیس
هنگامی که قدرت بیماری زایی سویه انگل کم باشد . و یا پرنده از سلامت کافی و شرایط نگهداری خوب ، بهره مند باشد . عوارض بالینی مشخصی به جز حالت تهوع ، کم اشتهایی , لاغر شدن تدریجی ، ژولیدگی پرها و بوی بد دهان مشاهده نمی شود .
نوع دوم بیماری تریکومونیازیس
در صورتی که قدرت بیماری زایی انگل زیاد و یا پرنده ضعیف باشد ، علاوه بر عوارض قبلی فقط کانون های نکروتیک ( چرکی ) متعددی به رنگ سفید مایل به زرد با قطری بین ۱ تا ۱۰ میلی متر در نقاط مختلف مخاط دهان یا مری و چینه دان قابل مشاهده است . که دارای بوی زننده ای می باشد و یا قابل کندن است .
علائم بیماری خوره در کبوتران
این تک یاخته از نظر قدرت بیماری زایی دارای انواع مختلفی می باشد و می تواند طیف وسیعی از عوارض گوارشی و تلفات را باعث شود .
در هنگامی که قدرت بیماری زایی سویه انگل کم باشد و یا پرنده از سلامت کافی و شرایط نگهداری خوب بهره مند باشد ، عوارض بالینی مشخصی به جز حالت تهوع ، کم اشتهایی ، لاغر شدن تدریجی ، ژولیدگی پرها و بوی بد دهان مشاهده نمی شود .
در صورتی که قدرت بیماری زایی انگل زیاد و یا پرنده ضعیف باشد ، علاوه بر عوارض قبلی ، کانون های نکروتیک ( چرکی ) متعددی به رنگ سفید مایل به زرد با قطری بین 1 تا 10 میلی متر در نقاط مختلف مخاط دهان یا مری و چینه دان قابل مشاهده است . که دارای بوی زننده ای می باشد و یا سوآپ قابل کندن است .
در برخی از موارد پیشرفته بیماری ، اسهال نیز دیده می شود . اگر سویه انگل فوق العاده حاد باشد و یا پرنده ضعف شدید داشته باشد ، امکان دارد که پرنده بدون بروز هیچ گونه علائمی از بین برود . معمولاً در پرندگان جوان خصوصاً جوجه هایی که والدینشان غذا دریافت می کنند ، بیماریزا تر و کشنده تر است .
بسته به شدت بیماری ، به هنگام کالبدگشایی عوارض مختلفی به چشم می خورد . این عوارض شامل لاغری لاشه ، پالاک های چرکی سفید مایل به زرد ( نکروتیک ) در محوطه دهان و مری و چینه دان ، تجمع مایعات غلیظ و بدبو در داخل چینه دان و بالاخره به ندرت کانون های نکروزی زرد رنگ در سطح کبد می باشند .
تشخیص بیماری خوره در کبوتر
- در كبوترهای بيمار ، پرهای شفافيت و درخشندگی ندارند و پرنده ميلی به پرواز نخواهد داشت .
- بی اشتهايی و اسهال نيز ممكن است وجود داشته باشد .
- از دهان پرنده بيمار ترشحات آبكی بدبويی جاری می شود و جراحات پنيری زرد رنگ و يا پرده دار مخاط دهان به ويژه حنجره را در بر می گيرد و حتی تا مری و چينه دان نيز ادامه می يابد.
- عوارض تنفسی ايجاد می كند و حدود 7 تا 10 روز پس از مشاهده ی اين علامات ، پرنده تلف می شود.
- برای تشخيص دقيق اين بيماری بايد از آزمايشگاه كمك گرفت . اين بيماری را نبايد با برفك ، آبله كبوتر و كمبود ويتامين A اشتباه گرفت .
- تشخیص سریع با تهیه لام مستقیم از ضایعات نکروتیک داخل دهان و یا ترشحات داخل چینه دان و مشاهده انگل در زیر میکرسکوپ امکان پذیر است .
- این انگل به صورت تک یاخته ای ناژک دار متحرک است . هم چنین جهت دیدن بهتر انگل , می توان از ترشحات داخل دهان یا چینه دان گسترش تهیه کرد و با رنگ آمیزی گیمسا آن را مورد مطالعه قرار داد .
تشخیص بیماری خوره کبوتر از ظاهر پرنده
1 – شكل حنجره ای
بروز ضايعات زرد رنگ پنيری بر روی غشا مخاطی دهان و حنجره كه با بزرگ شدن به اندازه باقلا باعث عدم تنفس و دانه خوردن می شود.
2 – شكل نافی
در اثر ورود عفونت از كف لانه و از راه ناف بيماری به صورت تورم زير جلدی رخ می دهد . كه با شكافتن آن چرک پنيری خارج می شود و گاهی عفونت پيش رفته و به اندام داخلی سرايت می كند .
3 – شكل مختلط
كه در اين شكل هر دو صورت بالا به وجود آمده و مرگ و مير به ٪80 در جوجه ها می رسد .
پیشگیری از ابتلای کبوترها به بیماری خوره
1 – پیشگیری با رعایت اصول بهداشتی و آزمایش کردن پرنده های تازه خریداری شده ( از نظر پاک بودن از انگل ) امکان پذیر است .
2 – در صورت آلودگی قبلی گله ، بايد درمان دوره ای ادامه يابد .
3 – پيشگيری بسيار واجب است ، زيرا كبوتر مبتلا در اثر عوارض داخلی به ويژه كبد ، قادر به رقابت در مسابقات نیست .
4 – گله درمان شده كاملا پاك نمی شود ، ولی جوجه های به وجود آمده نوعی ايمنی در برابر آن پيدا می كنند .
5 – به محض مبتلا شدن جوجه و دیدن علائم اولیه در صورت امکان آن را از گله جدا کنید .
6 – رعایت کامل بهداشت .
7 – در صورت وارد کردن پرنده جدید به گله باید آن پرنده 30 روز در قرنطینه باشد .
8 – عدم استفاده از آب مانده و استفاده از آب تازه واستفاده از آوی درس پلاس به صورت مداوم
9 – برای کنترل بیماری ضد عفونی کردن جایگاه کبوتران که معمولا می توان بعد از یک ضد عفونی کردن کلی با ویرکن اس ، هر هفته یک بار این کار را ادامه داد .
درمان بیماری خوره کبوتر
۱- درمان با استفاده از آنتی بیوتیک های تریکوپلاس ورسلاگا همراه با مترونیدازول داک یاB.S شرکت دیورد یا رونیدازول شرکت داک یا ورنیدازول آمپرلیوم اینتر شیمی به مدت ۷ روز متوالی امکان پذیر است .
۲- استفاده متوالی بعداز درمان به مدت ۵ روز از پروبیوتیک
۳-استفاده متوالی به مدت ۵ روز از کبدشور
کلام آخر
همیشه و در انتهای تمامی مقالات به شما گفته ام که بهداشت و تهویه لافت ٬ آبخوری ها ودان خوری ها ٬ قفس نگهداری کبوتران ٬ تمیز و پاک بودن دان ها ٬ رسیدگی به موقع و داشتن برنامه غذایی مناسب به همراه جیره مقوی و استفاده از مکمل ها از ضروری ترین اقدامات لازم برای کسانی است که می خواند گله سالم و بدون مشکل داشته باشند.
