تمامی ویژگی کبوتر مسابقه ای خوب

سلام به دوستان عزیز و بزرگوار الی پت.من فاطمه هستم .در این مقاله مابه بررسی ویژگی های یک کبوتر خوب مسابقه ای و پرشی می پردازیم که همه این نکته ها بر اساس استاندارد های جهانی است و می تواند شما را در امر پرورش و انتخاب یک کبوتر مسابقه ای عالی یاری دهد.نظرات و پیشنهاداتان را برای ما کامنت کنید .

قبل از اینکه بخواهیم به بررسی ویژگی ها بپردازیم باید بدانید که از روي علائم و ويژگي ها فقط مي توان %50 كفترهاي پرشي و مسابقه ای را بر روي زمين تشخيص داد. اگر می خواهید که یک کبوترخوب داشته باشید سراغ کبوتر دارانی بروید که سالیان سال است از کبوترها مراقبت می کنند و نسبت به خصوصیات ظاهری و فیزیکی آنها آگاهی کامل دارند. شاید باور نکنید ولی چنین افرادی آنقدر با کبوترها انس گرفته اند که یک کبوتر پرشی خوب را از روی شکل، بال و پر، رنگ و دمی که دارند، تشخیص می دهند.

تقسیم بندی کبوتران

كبوتر در خانواده ی بزرگ پرندگان پروازی قرار دارد. كبوترها به دو دسته پرشی و جوجه كش تقسيم مي شوند در كبوتران پرشي رنگ و يا خوشگلي كبوتر ملاک نيست بلكه توانايی آن در پرواز است كه مدنظراست. در كبوتران جوجه كش معمولا رنگ و خوشگلی خيلی اهميت دارد و برای جوجه كشی از نژادهای برتر استفاده می كنند.

تقسیم بندی کبوتران پرشی و مسابقه ای

کبوتران به دودسته ی اصلي يعنی كبوترانی كه بسيا ر در آسمان بالا می روند كه به صورت يک نقطه ديده مي شوند مانند كبوتران (تهرانی، كاشانی و …) كه در ايران به وفور يافت مي شوند و بال هايشان تا روی دم يا حتی بلندتر از دم است و دسته ی ديگر كبوتران كبوترانی هستند كه در فاصله ی حدود 4 يا 5 متر از پشت بام ها پرواز مي كنند ولی بسيار از خانه دور مي شوند یا اصطلاحا (به تاخت مي روند). نمونه های اين كبوتران كبوتر هاي (مشهدي. آلماني. يهودي. اسرائيلی) هستند كه در ايران به وفور پيدا مي شوند و نوک بزرگی دارند و بال هايشان تا سر دم هايشان نمي رسد در ضمن اين كبوتران چشم های درشتی دارند.

معرفی اسم و نژاد های کبوتر

سفيد: كبوتري است يك دست سفيد

زاغ: كبوتری است یك دست سياه

زرد: كبوتری است يك دست زرد

سرخ: كبوتری است بدنش تمام سرخ رنگ است كه باز خود به دو دسته ي سرخ آتشي و سرخ سركه اي تقسيم مي شود.

سبز: كبوتری است با رنگی كم رنگ از زاغ ولی خود به دودسته ی سبزسياه و سبزخط دار تقسيم مي شوند.

دم سياه: كبوتري است يک دست سفيد ولی دم آن تمامی اش سياه است.

كله و دم: كبوتری است كه سر و دمش با هم رنگ است.

كله دم سبز: كبوتری است كه سر و دمش سبز باشد.

كله دم سياه: كبوتری است كه سر و دمش سياه باشد.

كله دم سرخ: كبوتری است كه سر و دمش سرخ باشد.

كله دم زرد: كبوتری است كه سر و دمش زرد باشد.

بال سفيد: كبوتری كه بال هايش سفيد است و بدن و دمش ممكن است زرد، سرخ، سياه را هر رنگ ديگری باشد.

شاهرودی ها به كبوتری كه سر سفيد دارد و بدن و تقريبا بال هايش سياه است و از جای پاچه ها به بعد تا دم سفيد است و بال هایش هم دورنگ است می گویند گلی سياه، تهراني ها ميگن ابلق سياه، مشهدي ها ميگن كشكرک سياه، اين كبوتر مي تواند پرهای با رنگ زرد، سرخ، سياه و سبز داشته باشد.

سوسک: كبوتر ايست مخلوط از رنگ هاي سفيد و سياه.

قلمكار: كبوتری است مخلوط از رنگ هاي سفيد و قهوه ای يا زرد.

زاغ دم سفيد: كبوتری است برعكس دم سياه با دمی سفيد و بدنی يک دست سياه كبوتر بسيار زيبايی است.

ویژگی های یک کبوتر خوب به طور کلی

در اینجا ابتدا به بررسی کلی ویژگی های استاندارد در تمامی کبوتر می پردازیم .لازم به ذکر است که تمامی کبوتران این ویژگی های خوب را ندارند و حتی به نظر می رسد خطاهایی در موفقیت در بردن جوایز و تبدیل شدن به یک مولد بسیار عالی دارند.

سر کبوتر

باید برآمده باشد، به خوبی رشد کرده باشد، اغلب در نوع خوب پرندگان در بالا کمی صاف است. فاصله بین چشم ها بزرگ، و حتی برآمده است. برخی از کارشناسان ادعا می کنند که برآمدگی جهت یابی درست در اینجا واقع شده است. سر باید بزرگ باشد. برآمدگی استقامت در قسمت پشت می باشد. اگر چه پرندگان نر خوبی با سر کوچک وجود دارد، آنها منقارشان خیلی نزدیک به چشم هایشان است. معمولا پرنده های باهوشی نیستند. بعلاوه، نمی توان انتظار زیادی از کبوتری که چشم هایش به هم نزدیک هستند داشت.

منقارکبوتر

باید محکم به نظر برسد و به خوبی در سر جای گرفته باشد. اندازه آن باید متناسب با بقیه بدن باشد، شکل آن مهم نیست، می تواند بلند و باریک یا کوتاه و ضخیم باشد. رنگ منقار هیچ گونه رابطه ای با کیفیت پرنده ندارد، این بستگی به نژاد کبوتر دارد. کبوتربازهایی وجود دارد که منقار رنگ پریده، تقریبا سفید را دوست ندارند، اما با این وجود بسیاری از پرنده های خوب این ویژگی را دارند، از سوی دیگر برخی پرنده ها منقار کاملا سیاه دارند، به ویژه هنگامی که سن آنها فقط چند هفته است: این نشانه ای از نژاد است، همچنین داشتن پای سیاه. نباید فرض کرد که هر یک از این علائم نشانه های برتری هستند. منقار کمرنگ و یا تا حدی کم رنگ با اصلاح آنهایی که سفید یا ابلق هستند بدست می آید. آرواره بالا باید بزرگتر از آرواره پایین باشد.

بدن و اسکلت کبوتر

باید ساختاری با بنیه قوی داشته باشد – یک کبوتر با ساختار سبک خیلی خوب نیست، مگر اینکه آن یک پرنده خاص معیوب باشد. پرنده باید هنگام لمس کردن سفت باشد و گوشت نرم نداشته باشد، مانند آهن باشد.پشت آن باید پهن با شانه های قدرتمند باشد.قفسه سینه باید عمیق بوده و فضای کافی برای رشد خوب ریه ها داشته باشد.

کفل کبوتر

بدن پرنده با انبوهی از پر پوشیده شده است. ماهیچه های بال ها به استخوان سینه متصل شده است .اگر استخوان سینه به خوبی شکل نگرفته باشد در پروازهای سخت پرنده را به زحمت خواهد انداخت.

قفسه سینه

باید قوی و سفت باشد تا بتواند عضلات مختلف را نگه دارد. کبوتر با قفسه سینه قوسی را باید فورا از بین برد. قفسه سینه باید نه گرد باشد و نه مسطح، باید کمی خمیده باشد. سینه نسبت به قسمت انتهایی عمیق تر است، برای اینکه پرواز پرنده را تسهیل کند.

قفسه سینه مسطح نقص بدی است، اما انحراف اندک از حالت طبیعی بر پرواز پرنده تاثیر نمی گذارد، مگر اینکه انحراف اثر ضعف اساسی بر کبوتر بگذارد. با این حال کبوترهای ضعیف قابل تشخیص هستند.

بال های کبوتر

با توجه به نژاد کبوتر بال ها گرد یا مخروطی خواهند بود. قهرمانان در هر دو دسته یافت می شوند. قابل ذکر است که مسابقه دهندگان سرعت (به عنوان مثال «مارتینت») بال بسیار مخروطی دارند. برخی از کبوترها با حداقل فشار انگشت بال های خود را کش می دهند، در حالی که بقیه تمایل دارند بالهای خود را نزدیک به بدن فشار دهند. دراز کردن بال آنها خیلی سخت است. با این حال برخی از کبوترهای خوب مثل این وجود دارد، به خصوص برای پرواز در برابر باد مخالف.

بال هاباید انعطاف پذیر٬ برآمده، وسیع و بدون شکاف باشد. به خصوص بخش انتهایی بال باید به خوبی توسعه یافته باشد. بخش ابتدایی یک نیروی عظیم مقاومت به علت نرمی آنها دارد: پرهای کوچک که بال را پوشش می دهند تا حد زیادی در این مقاومت شرکت می کنند. پرهای پوشش دهنده بزرگتر و قوی تر برای بال ها قابل استفاده تر هستند. ضروری نیست که بال ها به طور کامل کفل را پوشش دهند. برعکس پرنده های خوبی وجود دارد که بال ها کفل را پوشش نداده اند. نوک بال ها به خصوص برای مسابقه دهندگان در مسافت های کوتاه تا حد ممکن باید نزدیک انتهای دم باشد.

پرهای کبوتر مسابقه ای چگونه باید باشد ؟

رنگ ارتباطی با کیفیت پرنده ندارد. با این وجود نشانه ای در نژاد های خاص است. باید به پرنده هایی با پرهای نرم و پرهای بلند انعطاف پذیر اولویت داده شود. پرهای خشک یک نقص هستند، به خصوص در آب و هوای بارانی. پرهای بلند شکاف دار به هیچ وجه برای کبوتر در مسابقه مانعی ایجاد نمی کنند. علت شکاف در پرهای بلند مشخص نشده است. برخی ادعا می کنند که به علت میکروب ها یا انگلها است. کارشناسان دیگر بطور قطع اظهار داشته اند که آن عمدتا در نتیجه کمبود مواد معدنی در مواد غذایی بوجود می آید و یا شکاف در پرهای بلند به علت عملکرد ناقص غددی است که آنها را تامین می کنند. علت هر چیزی ممکن است باشد، نیاز به نگرانی در مورد آن وجود ندارد، چون آن تاثیر محسوسی در پرواز ندارد. اما جفت گیری دو پرنده با این نوع پر کار عاقلانه ای نمی باشد .

آیا داشتن یک دم خوب در کبوتر مسابقه ای اهمیت دارد؟

دم یک پرنده خوب معمولا باریک بوده و بیش از حد بلند نیست. وقتی که پرنده در حال استراحت است، دم تنها عرض یک پر را دارد.

پاهای یک کبوتر سالم چگونه است ؟

باید محکم ساخته شده باشند. نظافت پا نشانه ای از سلامتی خوب است. اگر پرنده ای حتی کمی کسل باشد پاهای او این واقعیت را فاش می کنند. فقط پرندگان بیمار اجازه می دهد پاهایشان کثیف شود. جوجه های برخی نژادها پاهای بسیار سیاهی دارند. این نشانه ای از نژاد است، اما برعکس مغایر با طبقه بندی خوب نیست. اگرچه، پرندگان با پاهای بلند، بجز چند مورد استثنا، پرندگان خوبی نیستند.

چشم ها

در کبوتران قسمت های مختلفی در چشم ها حائز اهمیت است: قرنیه – مردمک – عنبیه.

قرنیه

اگر چه  می داینم که کبوترهایی با قرنیه ای که فقط تا حدی پوشیده شده است برنده مسابقات در جهت مخالف باد هستند،  باید توصیه کنیم که اولویت با پرنده هایی است که چشم های آنها به طور طبیعی شکل گرفته است، بدین معنی که قرنیه تا آنجا که ممکن است باید پوشیده شده باشد. این ایده آل را می توان با انتخاب دقیق والدین بدست آورد.

عنبیه

 بسیاری از پرورش دهندگان بزرگ بر این باورند که آنها می توانند ارزش کبوتر را بوسیله رنگ عنبیه بسنجند. با این حال، که رنگ چشم تا آنجا که به مسابقات مربوط می شود هیچ کاری برای با ارزش بودن یک کبوتر انجام نمی دهد. عنبیه می تواند زرد، نارنجی، قهوه ای بلوطی و یا شیری رنگ باشد. در میان پرندگان موجود در تمام این رنگ ها می توان کبوترهای عالی برای مسابقه و همچنین برای اصلاح یافت.

این باور که یک جفت چشم زیبا، شرط اجتناب ناپذیر برای یک پرنده خوب است اشتباه می باشد. نکته اصلی درخشان بودن چشم است. چشم در برابر نور خورشید باید درخشان باشد. این نشانه ای از سلامت و قدرت است. بسیاری از پرندگان عنبیه یک رنگ دارند. این امر به ویژه در مورد پرندگان متعلق به یک نژاد مسافت طولانی صادق است. تلاقی پرندگانی با چشم های سفید با پرندگان با رنگ چشم کامل٬ پرندگان با چشم دو رنگ بوجود می آورد مانند  سفید-قرمز، خاکستری-قرمز، و زرد- قرمز.

با نگاه به آینده یک کلونی و برای داشتن یک نژاد قوی خوب، کبوتربازها باید مراقب باشند که بواسطه پرندگانی که حلقه بیرونی عنبیه بطور مشخص وسیع تر از حاشیه داخلی اطراف مردمک است اصلاح کنند. به خصوص باید مراقب تمایل به رنگ پریدگی چشم بود. این یک نقص مشخص و ضعف است، گاهی اوقات بعلت خویش آمیزی بسیار ایجاد می شود.

برخی کبوترهای ابلق چشم کاملا سیاه دارند. گاهی اوقات دلیل آن آلبینیسم است، اما بسیاری از پرندگان خوب چشم های کاملا سیاه دارند. تجربه ثابت کرده است که این پرندگان به خصوص در آب و هوای بد کارآمد هستند. لازم به ذکر است که اکثر اصلاح کنندگان خوب، چشم هایی با رنگ های روشن و زنده دارند. رنگ چشم های کبوتر تا سال سوم به طور دائم ثابت نیست.در مسابقات اولویت با پرندگانی است که رنگ چشم های آنها کاملا مشخص است.عنبیه یک عضله دارد، لرزش مداوم آن می تواند با چشم غیر مسلح یا با استفاده از ذره بین دیده شود. میزان این لرزش بستگی به حساسیت به نور دارد. پرندگانی که این عضله با لرزش مداوم را دارند شایسته توجه هستند.

مردمک چشم کبوتر

 دایره همبستگی چیست؟ این دایره بوسیله عظلات مردمک شکل گرفته است و کبوتر را قادر می سازد اندازه سوراخ مردمک را افزایش یا کاهش دهد.دایره همبستگی در کبوترهای مسن نسبت به کبوترهای جوان آشکارتر است.

این عضلات در برخی کبوترها تقریبا نامرئی است.در برخی دیگر این عضلات به شدت توسعه یافته اند به طوریکه یک نوار کوچک با وسعت کم یا زیاد به رنگ های مایل به زرد، مایل به خاکستری، سبز یا کاملا تیره اطراف مردمک تشکیل داده اند. نوار ممکن است بطور کامل اطراف مردمک را احاطه کرده باشد، اما گاهی اوقات فقط بخش زیرین مردمک قابل مشاهده است.گاهی اوقات این نوار دندانه دار است. برای مدتی طولانی برخی از کارشناسان ارزش کبوتر را با این نوار یا عضلات مردمک می سنجیدند. این کارشناسان به واسطه رابطه فرضی بین آن و ارزش پرنده آنرا «دایره همبستگی» نامیده اند.

حقیقت این است که این نشانه در مورد نژاد های خاصی اهمیت دارد در حالی که در مورد نژاد های دیگر بی اهمیت است. اول مطمئن شوید، که نژاد مورد نظر از نژادی است که در آن دایره نشانه ای از کیفیت است، در این مورد، وجود دایره به موارد زیر دلالت خواهد داشت:

– اگر دایره بطور واضح در سراسر مردمک قابل مشاهده است و آشکارا مشخص است، پرنده نیرومند و قوی است.

– اگر دایره دندانه دار است، پرنده احتمالا تکثیر کننده خوبی خواهد بود.

تاثیر هوش در کبوتر مسابقه ای

قدرت در یک کبوتر برای دستیابی به موفقیت ضروری است، اما هوش نیز به همان اندازه ضروری است.این ویژگی اخیر امر ناگزیر یک کبوتر خوب است. برخی از کارشناسان می گویند که مرکز غریزه مکان برآمدگی بین منقار و چشم است، و مرکز استقامت که یک ویژگی پرنده است در قسمت پشت سر که به شدت توسعه یافته واقع شده است.کبوتربازان با توجه به رفتار های کبوتر خود در پرواز ٬ مسابقات ٬ لانه میتوانند به هوش کبوتر خود پی ببرند یا یک کبوتر باهوش را از یک کبوتر در حد متوسط تشخیص دهد.