عفونت استرپتوکوکوس در کبوتران و علایم و درمان

• عفونت استرپتوکوک خون پرندگان بالغ
• استرپتوکوکوس جوان
• عفونت استرپتوکوک محدود

پرندگان حساس به بیماری استرپتوکوکوس

اکثر گونه های پرندگان داخلی و مخصوصا مرغ حساس به آن هستند. غازها، اردک ها، بوقلمون ها و کبوتر ها کمی مقاوم تر هستند.

شدت و گسترش بیماری در پاییز و زمستان به اوج خود می رسد .در حالت حاد این بیماری مرگ ومیر صددرصد است ولی درحالت مزمن آن بهره وری کاهش نمی یابد و کاهش وزن شدید در پرنده  رخ می دهد .

علائم بیماری استرپتوکوکوس در پرندگان

کبوتر: یکی از علائم این بیماری عدم تعادل در کبوتر است وپرنده نمی تواند بر روی پاهای خود بایستد. این باکتری ماهیچه های کبوتر را آلوده می کند و از آنها بعنوان منبع غذایی استفاده می نماید. دچار عوارض عصبی و افزایش تحرک می شود و به نظر هیجان زده می آید , به طوری که خودش را به اطراف زده و در اثر جراحات بوجود آمده و یا ضربه و خونریزی داخلی تلف می گردد.

در عفونت استرپتوكوک خون پرندگان بالغ در دوره حاد علائم زیر را می دهد: تب، امتناع از خوردن، بی حوصلگی، سینوسیت شانه، استفراغ و اسهال، تشنج، فلج. مدت زمان بیماری حدود دو هفته از شروع علائم بالینی است.

در یک نوع  خاص استرپتوکوک باعث ایجاد یک شکل بسیار شدید بیماری می شود .هیچ نشانه ای مشاهده نمی شود، پرندگان 24 ساعت پس از عفونت می میرند.

بیماران مبتلا به یک نوع مزمن با بلع پوست و غشاهای مخاطی، ظاهر خسته و مدفوع مکرر متمایز می شوند. شانه آنها خشک و خاکستری است، تولید تخم مرغ به شدت کاهش می یابد. جوجه های جوان و بوقلمون ها خسته می شوند، عملا غذا نمی خورند، از اسهال، تشنج و فلج بال و پاها رنج می برند. پرندگان به طور مداوم در یک جا متوقف می شوند، حرکاتشان محدود و محدود می شود در نتیجه مرگ چند روز پس از نشانه های اول رخ می دهد.

در عفونت های استرپتوکوک محدود علائم خرده پوسته – نكروز پوست، تجمع گلبول ها در بافتها ٬ التهاب نابالغ زگیل ها٬ افزایش اندازه زگیل٬ التهاب تخمدان ها و مجاری عبور تخم٬آبسه های پوستی – زخمهای چرکی – آندوکاردیت وجتاتیو بر روی دریچه های قلب – تورم مفاصل – لنگش و بالاخره آبسه کف پایی . گاهی میکروب وارد خون شده و در طی یک یا دو روز موجب مرگ سریع همراه با عوارضی همچون افزایش تعداد تنفس در ساعات پایانی عمر پرنده – پف کردن – اسهال و بستن چشم ها می شود.

علایم کالبد شکافی پرندگان مبتلا به استرپتوکوکوس

در حالت حاد  اندام و بافت پرندگان مرده قرمز هستند، غشاهای مخاطی و پوستی مایل به قرمز هستند. در حفره قفسه سینه شکمی و در کیسه قلب، مایع کمی رنگی با خون یافت می شود. قلب قرمز با رنگ خاکستری است .کبد، طحال، ریه ها بزرگ شده است.

شکل مزمن با حضور مایع سفید کننده در حفره های بدن، التهاب ارگان های داخلی مشخص می شود. در جوجه های کشته شده توسط استرپتوکوکوس جوان، زرده ی غیر جذبی یافت می شود.

چگونه می توان از بیماری استرپتوکوکوس پیشگیری کرد؟

برای کبوتر :

رعایت نظافت لانه کبوتر ها ٬جلوگیری از ورود کبوتر غریبه به جمع کبوترها ٬ایجاد صفحاتی همانند آنچه در پرورش بلدرچین بکار می رود که مانع از تماس پرنده با مدفوعش می گردد.

برای سایر پرندگان :

شرایط عادی برای نگهداری پرندگان، با دقت انتخاب رژیم غذایی، و به طور مرتب تمیز کردن و ضدعفونی کردن محل زندگی پرندگان. این امر مرگ 90 درصد از استرپتوکوکس را تضمین می کند. تهویه هوای درون محیط .

راه های درمان بیماری آسترپتوکوکوس

برای درمان کبوتر می توان از آموکسی سیلین با دز مناسب استفاده نمود.

حالت حاد از استرپتوکوکوس، استفاده اجباری از آنتی بیوتیک های وسیع (پنی سیلین، تتراسایکلین، ماکرولیدها) است.

می توانید 25 میلی گرم  دارو در هر کیلوگرم بدهید.  تجزیه و تحلیل حساسیت استرپتوکوکوس به آنتی بیوتیک ها صورت گیرد.

این تحلیل 2-3 روز طول می کشد. سپس، در صورت لزوم، دارو تغییر می یابد. محتوای ویتامین ها در خوراک دوبرابر افزایش یابد.